Organizasyonların en kritik ve en hassas kaynağı çalışanlarıdır. Dolayısıyla çalışanların iş tatmini, huzuru ve yaşamsal dengesi bir işletmenin verimliliğinde ve performansında büyük rol oynamaktadır. İş-yaşam dengesi, iş tatmininde önemli bir role sahiptir. İş-yaşam çatışması, insanların hem iş hem de özel hayatlarındaki görev ve sorumlulukları konusunda yeterli zaman ve enerjiye sahip olamamaları durumunda ortaya çıkar. İş-yaşam dengesi aynı zamanda örgütsel güveni de geliştirerek çalışanların daha güçlü iş doyumuna ulaşmasını ve aidiyet duygusunun oluşmasını sağlayabilir. Bu çalışmada, çalışanların iş-yaşam dengelerinin örgüte duydukları güvene ve bu güvenin iş tatminine olan yansımasını incelemek hedeflenmiştir. Bu bağlamda, hem iş-yaşam dengesinin örgütsel güvene olan etkisi, hem örgütsel güvenin iş tatminine etkisi, hem de iş-yaşam dengesinin doğrudan iş tatminine olan etkisi araştırılmıştır. Çalışmanın asıl araştırma sorusu olan, iş-yaşam dengesinin iş tatminine olan etkisinde örgütsel güvenin aracılık rolü olup olmadığı ise hiyerarşik regresyon analizi ile cevaplandırılmıştır. Elde edilen sonuçlar, hipotezleri ve araştırma modelinin tamamını doğrulamakta ve iş-yaşam dengesinin iş tatminine olan etkisinde örgütsel güvenin kısmi aracılık rolüne sahip olduğunu ortaya koymaktadır.

İş-yaşam dengesi, örgütsel güven, iş tatmini

The most critical and sensitive resource of business organizations is their employees. Therefore, job satisfaction, mental peace and life balance of employees play a major role in the efficiency and performance of an organization. Work-life balance has an essential role in job satisfaction. Work-life conflict occurs when people can not have enough time and energy on their duties and responsibilities both in their business and private lives. Work-life balance also improves organizational trust which can lead the employees to stronger job satisfaction and enable them to have a sense of belonging. In this study, it is aimed to examine the reflection of work-life balance of employees on their trust in the organization, and the reflection of this trust on their job satisfaction. In this context, both the effect of work-life balance on organizational trust, the effect of organizational trust on job satisfaction and the direct effect of work-life balance on job satisfaction were investigated. In order to test the research model, a survey including the scales of the variables and demographical questions is conducted to the employees of a company operating in the aviation sector in Ankara, Turkey, chosen by the convenience sampling method. The results were statistically analyzed in the SPSS 21 program. The main research question of the study, whether organizational trust has a mediating role in the effect of work-life balance on job satisfaction, was answered by hierarchical regression analysis. The results obtained confirm the hypotheses and the whole research model and reveal that organizational trust has a partial mediating role in the effect of work-life balance on job satisfaction.

Work-life balance, organizational trust, job satisfaction