Soğuk Savaş'ın bitişine kadar Uluslararası İlişkiler ve Barış Çalışmaları disiplinlerindeki ana akım teoriler, aktörler arasındaki ilişkilerin dönüşümünü görmezden gelmiş, bunun yerine ya birimler arasındaki sürekli çatışma durumuna ya da savaştan barışa radikal değişikliklere odaklanmıştır. Soğuk Savaş'ın sona ermesiyle birlikte değişen koşullara bağlı olarak bu iki disiplin yaşanan büyük değişiklikleri kabul etmek, teorik varsayımlarını yeniden düşünmek ve araç kutularını yenilemek zorunda kalmıştır. Uluslararası İlişkiler disiplininde İnşacı teoriye, Barış Çalışmaları’nda ise Dönüşümsel Çatışma Yaklaşımına doğru teorik bir yöneliş olmuş, bu şekilde iki disiplin birbirine yakınlaşmıştır. Tıpkı İnşacı Uluslararası İlişkiler teorisinin yasa benzeri düzenliliklerden ziyade değişime vurgu yapması gibi, Dönüşümsel Çatışma Yaklaşımı da Barış Çalışmaları alanında çatışmaların kalıcı dönüşüm süreçlerine odaklanmıştır. Bu makale, Hugh Miall'ın beş-noktalı çatışma dönüşümü modelini (bağlam dönüşümü, yapısal dönüşüm, aktör dönüşümü, sorun dönüşümü ve personel/elit dönüşümü) uygulayarak Çin Halk Cumhuriyeti ile Çin Cumhuriyeti (Tayvan) arasındaki çatışmayı İnşacı bir çerçeveden ve Dönüşümsel bir perspektiften analiz etmektedir. Bu makalede Miall’in beş-noktalı Çatışma Dönüşümü modeli Çin Halk Cumhuriyeti ile Çin Cumhuriyeti arasındaki çatışmanın 70 yılı aşkın tarihinde yaşanan ciddi krizlere rağmen, uzlaşma yolunda taraflar arasındaki ilişkilerin birtakım dönüşümler geçirdiğini göstermek amacıyla tartışılmaktadır. Her ne kadar önemli konularda var olan ciddi anlaşmazlıklar nedeniyle çatışma hala çözümden uzak görünse de, devam eden dönüşüm, daha önceleri müzakere edilemez olarak kabul edilen bir takım konuların müzakere edilebilmesini ve daha fazla uzlaşı için alan yaratılmasını mümkün kılmıştır.

Çin, çatışma dönüşümü, inşacılık, uzlaşma, Tayvan

Up until the end of Cold War mainstream theories in the disciplines of International Relations and Peace Studies have overlooked the transformation in relations between actors but instead concentrated on either the constant state of conflict between units or radical changes from war to peace. Acknowledging major changes in their subject matters due to the changing conditions with the end of Cold War, both disciplines had to rethink their theoretical assumptions and renew their toolboxes. Accordingly, the constructivist turn in International Relations and the introduction of Transformational Approach to conflict in Peace Studies have brought the two disciplines closer. Similar to the Constructivist theory of International Relations that emphasizes changes rather than law-like regularities in international politics, the Conflict Transformation Approach in Peace Studies focuses on perennial transformation processes in conflicts. This paper through bringing together insights from the disciplines of International Relations and Peace Studies, analyses the cross-strait conflict between the People’s Republic of China and Republic of China (Taiwan) within a constructivist framework, and from a transformational perspective by applying Hugh Miall’s five-point model of conflict transformation (context transformation, structural transformation, actor transformation, issue transformation, and personal/elite transformation). Miall’s five-point model is utilized in this paper to show that, despite serious crisis occurred in more than 70 years history of People’s Republic of China-Republic of China conflict, the relationship of the parties has undergone a set of transformations on the way to reconciliation. Although the conflict, with serious disagreements on crucial issues, is far from being settled, the ongoing transformation creates room for negotiations and further reconciliation on issues that were previously regarded as non-negotiable.

China, conflict transformation, constructivism, reconciliation, Taiwan.