Balkanlarda Osmanlı hâkimiyetinin sona ermesi ile başlayan göçler Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan sonra da devam etmiştir. Balkanlarda kalan Türklerin Anadolu’ya göçlerine ulus-devlet anlayışı çerçevesinde sıcak yaklaşılmıştır. Bu yaklaşımda iki temel etken bulunmaktadır. Bunlardan ilki Osmanlı’nın son dönemlerinde yaşanan savaşlar nedeniyle Anadolu nüfusunda ciddi bir azalmanın meydana gelmiş olması ikincisi ise Balkanlarda kalan Türklerin maruz kaldıkları baskılardan kurtarılmak istenmesidir. Bu çerçevede 1934-1938 yılları arasında Türkiye’ye Romanya ve Bulgaristan’dan göçlerin yoğunlaştığı görülmektedir. Balkanlardan gelen göçmenler nüfus yoğunluğu az olan yerlere öncelikle de Trakya bölgesine iskân edilmişlerdir. Ancak yaşanan göçmen akını nedeniyle 1936 yılında Ege, Karadeniz ve İç Anadolu bölgelerinde yeni iskân yerleri tespit edilmiştir. Özellikle 1938 yılında gelen göçmenler Balkanların iklimi ve coğrafi şartları ile uyumlu olmayan İç Anadolu bölgesinde iskân edilmiştir. Balkan göçmenlerinin İç Anadolu’da iskân edilmesi için belirlenen yerler arasında Çankırı ili bulunmamaktadır. Ancak Çankırı Göçmen ve Mülteci Esas Kayıt Defterinde yapılan incelemeler neticesinde bölgeye 1938 yılında Bulgaristan’dan gelen göçmenlerin iskân edildiği tespit edilmiştir. Bu çalışmada; Göçmen ve Mülteci Esas Kayıt Defterinde yer alan bilgiler ışığında Çankırı’ya iskân edilen göçmenlerin demografik özellikleri ve yapılan yardımlar ele alınmıştır. 

Balkans, Bulgaria, Migration, Settlement, Çankırı

The migrations that started with the end of Ottoman rule in the Balkans continued after the establishment of the Republic of Turkey. The migration of Turks staying in the Balkans to Anatolia has been warmly approached within the framework of the nation-state understanding. There are two main factors in this approach. Firstly, due to the wars in the last periods of the Ottoman Empire, a serious decrease in the population of Anatolia has occurred, and secondly, the Turks living in the Balkans want to be saved from the pressures they have been subjected to. Against this background, it is observed that migration from Romania and Bulgaria to Turkey intensified between 1934 and 1938. Immigrants from the Balkans settled in places with a low population density, primarily in the Thrace region. However, due to the influx of migrants in 1936, new settlements were identified in the Aegean, Black Sea and Central Anatolia regions. In particular, immigrants who arrived in 1938 were settled in Central Anatolia, which is not compatible with the climate and geographical conditions of the Balkans. There is no Çankırı province among the places designated for the settlement of Balkan migrants in Central Anatolia. dec. However, as a result of the examinations carried out in the Main Register of Migrants and Refugees belonging to Çankırı, it was determined that immigrants who arrived in the region from Bulgaria in 1938 in later years were resettled in the region. In this study, the demographic characteristics of the migrants resettled in Çankırı and the benefits provided are discussed in the light of the information contained in the Register of Migrant and Refugee Principals.

Balkanlar, Bulgaristan, Göç, İskân, Çankırı