|
|
|
Author
|
:
Hakan GÖKPINAR
|
|
|
Type |
:
|
|
Printing Year |
:
8
|
|
Number |
:
30
|
|
Page |
:
2101-2135
|
|
DOI Number: |
:
|
| Cite : |
Hakan GÖKPINAR , (8). PAN-TURANISTS’ EFFORT FOR ALLIANCE WITH NAZI GERMANY AND NAZI GERMANY’S PAN-TURANISM POLICIES. International Journal Of Eurasia Social Sciences, 30, p. 2101-2135. Doi: .
|
|
|
Summary
Following the Turkish-German alliance on August 2, 1914, although Germany supported the Pan-Turan activities led by Enver Pasha, Enver Pasha’s activities also in Caucasia covering Baku oils conflicted with German interests, and Germany tried to prevent Enver Pasha’s activities in cooperation with Bolshevik Russia and Georgia. During the period of World War II, Hitler Germany considered the Turkish-German Friendship Treaty signed on June 18, 1941 as an opportunity to plunge Turkey into the war on Germany’s side against their sworn enemy, Russia. While Turkish Government preferred to maintain a balance policy by refusing to enter this war, leading Pan-Turanists in Turkey such as Enver Pasha’s brother Nuri Pasha and General Hüsnü Emir Erkilet considered this friendship treaty and Germany’s military clash with the Soviets as an opportunity to realize their Pan-Turanist ideals. Since the conception of Pan-turanism in Nuri Pasha’s conversations with German authorities thanks to support by German Ambassador Franz von Papen did comply with interests of both Germany during the reign of Willhelm II. in 1918 and in Hitler’s Germany, because Hitler did not intend to change policy that would evoke Turkish Government against Russians, these negotiations remained inconclusive. However, Germany continued to use Turkist policies in accordance with their interests independent from Turkish Government and Pan-Turanists in Turkey, while making use of Turkish origin immigrants as consultants on the one hand and establishing legions from Turkish origin soldiers taken prisoner from the Soviet army.
Keywords
Nazi Germany, Turkey, Pan-Turanism, Atatürk, Nuri Pasha, Turkic Peoples.
Abstract
2 Ağustos 1914’teki Türk-Alman ittifak antlaşmasından sonra Almanya Enver Paşa’nın öncülüğünü yaptığı Panturan faaliyetlerini desteklemişse de Enver Paşa’nın Bakü petrollerini de kapsayan Kafkasya’daki faaliyetleri Alman çıkarlarıyla çatışmış ve Almanya Enver Paşa’nın faaliyetlerini Bolşevik Rusya ve Gürcistan ile işbirliği halinde engellemeye çalışmıştır. 2. Dünya Savaşı döneminde, 18 Haziran 1941’de imzalanan Türk-Alman Dostluk Antlaşması’nı Hitler Almanyası Türkiye’yi Almanya safında ezeli düşmanı Rusya’ya karşı savaşa sokmak için bir fırsat olarak görmüştür. Türk Hükümeti bu savaşta savaşa girmeyi reddedip denge politikasını sürdürmeyi tercih ederken Enver Paşa’nın kardeşi Nuri Paşa ve General Hüsnü Emir Erkilet gibi Türkiye’deki Panturancı ileri gelenler bu dostluk antlaşmasını ve Almanya’nın Sovyetlerle askeri çatışmasını Panturancı ideallerini gerçekleştirmek için bir fırsat olarak görmüşlerdir. Alman Büyükelçi Franz von Papen’in desteğiyle Nuri Paşa’nın Alman makamlarıyla yaptığı görüşmelerdeki Panturancılık anlayışı 1918’de II. Willhelm Almanyası’nda olduğu gibi Hitler Almanyası’nın çıkarlarıyla bağdaşmadığından ve Türk Hükümetini de Ruslar’a karşı harekete geçirecek bir politika değişikliğine yanaşmamasından ötürü bu görüşmeler sonuçsuz kalmıştır. Ancak Almanya, Türk Hükümetinden ve Türkiye’deki Panturancılar’dan bağımsız bir şekilde Türkçü politikaları çıkarları doğrultusunda kullanmaya devam etmiş, bir yandan göçmen Türk kökenlilerden danışman olarak yararlanırken diğer yandan Sovyet ordusundan esir aldığı Türk kökenli askerlerden lejyonlar oluşturmuştur.
Keywords
Nazi Almanyası, Türkiye, Panturanizm, Atatürk, Nuri Paşa, Türk Halkları.