2011 yılında başlayan Suriye savaşının ardından milyonlarca Suriyeli Türkiye’ye yerleşmiştir. Geçen yıllar içinde istihdam piyasası ve çalışma yaşamı hem Suriyeliler hem de yerel toplum açısından önemli bir sorun alanı haline gelmiştir. Bununla birlikte, çalışma yaşamıyla bağlantılı önemli sorunlardan biri de eğitim sistemine entegre olması gerekirken çalışma yaşamına mahkûm edilen Suriyeli çocuklardır. Türkiye’de Suriyeli çocuklar arasında çalışan oranının oldukça yüksek olduğu, bu çocukların ülkemizde kırsal alanlarda tarım sektöründe, kentsel alanlarda ise sanayide ve hizmet sektöründe ucuz işgücü olarak çalıştırıldığı görülmektedir. Suriyeli çocuk çalıştıran işyerleri gruplararası iletişimin, ayrımcılık ve dışlanmanın gözlenmesi açısından önem arz etmektedir. Bu araştırmanın amacı da Suriyeli çocuk çalıştıran berberlerin Suriyelilere ve çalıştırdıkları Suriyeli çocuklara yönelik görüş ve tutumlarını anlamaktır. Çalışma nitel araştırma yöntemiyle yürütülmüştür. Araştırma örneklemini Ankara ilinde faaliyet yürüten sekiz berber oluşturmaktadır. Bu kapsamda araştırmacılar tarafından hazırlanan yarı yapılandırılmış bir görüşme yönergesi aracılığıyla 2022 yılının Mart ayında sekiz derinlemesine görüşme gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri (1) işverenlerin Suriyelilere yönelik genel görüş ve tutumları, (2) işverenler ve Suriyeli çocuklar arasındaki ilişki ve (3) sosyal mesafe, önyargı ve ayrımcılık olmak üzere üç tema altında incelenmiştir. Sonuç olarak, göç politikasının gözden geçirilmesi, toplumun güvenlik kaygılarının dikkate alınması, Türkiye’deki sosyal refah sisteminin geniş kitleleri kapsayacak şekilde geliştirilmesi, bu bağlamda çocuk yoksulluğuyla mücadele, eğitim seferberliği, gruplararası sosyal temasın yaygınlaştırılması gibi süreçler öne çıkmaktadır.

Çocuk işçiliği, sosyal temas, sosyal uyum, Suriyeli çocuk.