Soğuk Savaş'ın bitişine kadar Uluslararası İlişkiler ve Barış Çalışmaları disiplinlerindeki ana akım teoriler, aktörler arasındaki ilişkilerin dönüşümünü görmezden gelmiş, bunun yerine ya birimler arasındaki sürekli çatışma durumuna ya da savaştan barışa radikal değişikliklere odaklanmıştır. Soğuk Savaş'ın sona ermesiyle birlikte değişen koşullara bağlı olarak bu iki disiplin yaşanan büyük değişiklikleri kabul etmek, teorik varsayımlarını yeniden düşünmek ve araç kutularını yenilemek zorunda kalmıştır. Uluslararası İlişkiler disiplininde İnşacı teoriye, Barış Çalışmaları’nda ise Dönüşümsel Çatışma Yaklaşımına doğru teorik bir yöneliş olmuş, bu şekilde iki disiplin birbirine yakınlaşmıştır. Tıpkı İnşacı Uluslararası İlişkiler teorisinin yasa benzeri düzenliliklerden ziyade değişime vurgu yapması gibi, Dönüşümsel Çatışma Yaklaşımı da Barış Çalışmaları alanında çatışmaların kalıcı dönüşüm süreçlerine odaklanmıştır. Bu makale, Hugh Miall'ın beş-noktalı çatışma dönüşümü modelini (bağlam dönüşümü, yapısal dönüşüm, aktör dönüşümü, sorun dönüşümü ve personel/elit dönüşümü) uygulayarak Çin Halk Cumhuriyeti ile Çin Cumhuriyeti (Tayvan) arasındaki çatışmayı İnşacı bir çerçeveden ve Dönüşümsel bir perspektiften analiz etmektedir. Bu makalede Miall’in beş-noktalı Çatışma Dönüşümü modeli Çin Halk Cumhuriyeti ile Çin Cumhuriyeti arasındaki çatışmanın 70 yılı aşkın tarihinde yaşanan ciddi krizlere rağmen, uzlaşma yolunda taraflar arasındaki ilişkilerin birtakım dönüşümler geçirdiğini göstermek amacıyla tartışılmaktadır. Her ne kadar önemli konularda var olan ciddi anlaşmazlıklar nedeniyle çatışma hala çözümden uzak görünse de, devam eden dönüşüm, daha önceleri müzakere edilemez olarak kabul edilen bir takım konuların müzakere edilebilmesini ve daha fazla uzlaşı için alan yaratılmasını mümkün kılmıştır.

Çin, çatışma dönüşümü, inşacılık, uzlaşma, Tayvan