Balkanlarda Osmanlı hâkimiyetinin sona ermesi ile başlayan göçler Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan sonra da devam etmiştir. Balkanlarda kalan Türklerin Anadolu’ya göçlerine ulus-devlet anlayışı çerçevesinde sıcak yaklaşılmıştır. Bu yaklaşımda iki temel etken bulunmaktadır. Bunlardan ilki Osmanlı’nın son dönemlerinde yaşanan savaşlar nedeniyle Anadolu nüfusunda ciddi bir azalmanın meydana gelmiş olması ikincisi ise Balkanlarda kalan Türklerin maruz kaldıkları baskılardan kurtarılmak istenmesidir. Bu çerçevede 1934-1938 yılları arasında Türkiye’ye Romanya ve Bulgaristan’dan göçlerin yoğunlaştığı görülmektedir. Balkanlardan gelen göçmenler nüfus yoğunluğu az olan yerlere öncelikle de Trakya bölgesine iskân edilmişlerdir. Ancak yaşanan göçmen akını nedeniyle 1936 yılında Ege, Karadeniz ve İç Anadolu bölgelerinde yeni iskân yerleri tespit edilmiştir. Özellikle 1938 yılında gelen göçmenler Balkanların iklimi ve coğrafi şartları ile uyumlu olmayan İç Anadolu bölgesinde iskân edilmiştir. Balkan göçmenlerinin İç Anadolu’da iskân edilmesi için belirlenen yerler arasında Çankırı ili bulunmamaktadır. Ancak Çankırı Göçmen ve Mülteci Esas Kayıt Defterinde yapılan incelemeler neticesinde bölgeye 1938 yılında Bulgaristan’dan gelen göçmenlerin iskân edildiği tespit edilmiştir. Bu çalışmada; Göçmen ve Mülteci Esas Kayıt Defterinde yer alan bilgiler ışığında Çankırı’ya iskân edilen göçmenlerin demografik özellikleri ve yapılan yardımlar ele alınmıştır. 

Balkans, Bulgaria, Migration, Settlement, Çankırı