Bu çalışmada inovasyonun sosyolojik boyutlarının incelenmesi amaçlanmaktadır. İnovasyon, sosyal, kültürel ve ekonomik sosyal koşullarla ilgili ihtiyaçların bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır. Bu yenilenme durumu, insan bedeninin her an kendini yeniden inşa etmesine benzetilebilir. Finansal, teknolojik ve sosyal anlamda geleneksel iş birliği modellerinin yanı sıra, farklı kültür ve geçmişlere sahip yetenekli kişiler, kurum ve kuruluşlar arasında iş birliğinin gerçekleştirilmesi ile inovasyon mümkün hale getirilebilir. Çalışmada, inovasyonun sosyolojik boyutları detaylı bir literatür taramasından sonra ilgili çalışmaların teorik çerçevede derlenmesi sonucunda oluşturulmuştur. Konuya ilişkin literatür incelenmesi aşamasında içerik analizi yapılarak inovasyon konusuna dair sosyolojik olarak üç farklı temanın öne çıktığı görülmektedir. Bu temalar; Rekabetçi yaşam tarzı (sosyal simülasyon), teknoloji odaklı tüketim alışkanlıkları (teknolojik inovasyon) ve kalite odaklı ekonomik ilişkiler (kaliteli inovasyon) şeklinde belirlenmektedir. Çalışmada, özellikle bu üç tema ile inovasyon arasındaki ilişkisellik vurgulanmaktadır. Sonuç olarak, etki, insanlar ve yetenek, ortaklık, ortak yerleştirme merkezleri, topluluk kimliği oluşturma, sosyal yardım ve yaygınlaştırma, yönetim ve yönetişim ve iş modeli, finansal plan ve sürdürülebilirlik olmak üzere sekiz kategori, inovasyonda belirleyici bir rol oynamaktadır. Çalışma, inovasyon ve rekabetçi yaşam tarzı, teknoloji odaklı tüketim alışkanlıkları ve kalite odaklı ekonomik ilişkiler olarak tanımlanan temalar arasındaki etkileşim nedeniyle, insan odaklı ilişkiler ile teknoloji odaklı davranış ve tüketim kalıpları arasında dinamik bir ağ olduğunu ortaya çıkarmaktadır. Bu sosyal ağı şekillendiren inovasyonun, etkileşimde bulunduğu her faktör açısından bütüncül bir şekilde ele alınması gerekmektedir.

İnovasyon, sosyal simülasyon, teknolojik inovasyon, kalite inovasyonu