İÇ MİMARLIK ÖĞRENCİLERİNİN YARATICI TASARIM GELİŞTİRME SÜRECİNDE DİJITAL TEKNOLOJİ DENEYİMLERİ
Bu çalışmanın konusu, dijital teknoloji kullanımın İç Mimarlık eğitiminde yaratıcı düşünme süreci ile olan ilişkisini değerlendirmektedir. Bu amaçla İç Mimarlık eğitiminde dijital teknolojilerin yaratıcı tasarımı geliştirme sürecine olan etkileri öğrenci deneyimleri üzerinden incelenmiştir. Türkiye’nin İç Anadolu Bölgesinde bulunan bir devlet üniversitesinin İç Mimarlık Bölümü 4. Sınıf öğrencileri (39 Kişi) çalışmanın katılımcılarını oluşturmaktadır. Katılımcıların belirlenmesinde; araştırmaya gönüllü olmaları, temel tasarım/sanat eğitimi dersi ve bilgisayar destekli tasarım dersleri almış olmaları ile mezuniyet bitirme projesi alıyor olmaları şeklinde ölçütleri konulmuştur. Yaratıcılığın ölçülmesi konusunda literatüre önemli katkıları olan Torrance’in yaratıcılığı tanımladığı dört unsur (akıcılık, esneklik, özgünlük ve zenginleştirme) ele alınarak öğrencilere açık uçlu sorular sorulmuştur. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden fenomenolojik yaklaşım kullanılmış ve veriler içeriksel veri analizi ile değerlendirilmiştir. Bulgular arasında öğrencilerin dijital teknolojileri; internet ortamında araştırma yapma, yazı-resim destekli belgeler hazırlama, bilgisayar ortamında teknik çizim ve üç boyutlu görselleştirmeler yapma amaçlarıyla kullandıkları anlaşılmıştır. Elde edilen bulgular ile öğrencilerin dijital teknoloji ve yaratıcı süreç ile ilgili yaşadıkları deneyimler, bu ilişkiyi nasıl anlamlandırdıkları ve yorumladıkları ile ilgili sonuçlar çıkarılmıştır. Dijital teknolojilerin tasarım alternatiflerini arttırması, iç mekanda konsept kalitesini geliştirmesi ve tasarıma müdahalede kolaylık sağlama gibi olumlu sonuçlar göze çarparken, yaratıcılıkta el çiziminin olumlu etkilerinden yararlanamamak ve hazır materyal kullanımının özgün tasarımı yok etmesi ise dijital teknoloji kullanımının olumsuz sonuçları olarak göze çarpmaktadır.

Keywords